Ήταν τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν μια νεαρή Γαλλίδα στους δρόμους της Αθήνας, προσπαθούσε να «φέρει βόλτα» μια βέσπα.
Οι γείτονες «απολάμβαναν» το θέαμα, κάνοντας επικριτικά σχόλια για τον άγαρμπο τρόπο οδήγησής της.
Η κοπέλα, μη μπορώντας να αντέξει τα πειράγματα, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αποφάσισε να πουλήσει το πρωτοεμφανιζόμενο στη χώρα μηχανάκι.
Τρία χρόνια μετά, όχι μόνο θα εξαπλωνόταν η φήμη του, αλλά θα αποκτούσε και 2.500 Έλληνες οπαδούς.
Το σωματείο βέσπας και οι «Ατθίδες» οδηγοί
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι λάτρεις της ιταλικής «σφίγγας» όπως μεταφράζεται η βέσπα στα ελληνικά, απέκτησαν το δικό τους σωματείο, υπό την ονομασία «Αθηναϊκή Λέσχη Βέσπα».
Νοίκιασαν γραφεία σε κεντρική οδό της πρωτεύουσας, στην οδό Όθωνος 8, προσελκύοντας 2.500 Αθηναίους, που είχαν ήδη στην κατοχή τους το θρυλικό μηχανάκι.
Οι στόχοι του σωματείου σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσαν, ήταν δύο.
Πρώτον, η «ανάπτυξη του μηχανοκίνητου εκδρομικού πνεύματος» και δεύτερον, η «διάδοση του εσωτερικού τουρισμού».
Οι κάτοικοι που ζούσαν στις πόλεις, μπορούσαν πλέον να μετακινηθούν προς την ύπαιθρο εύκολα, άνετα και με μικρό κόστος.
Στην πρωτεύουσα όμως, η μετακίνηση των πολιτών με το δίκυκλο δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Οι περισσότεροι δρόμοι της Αθήνας, ειδικά στις φτωχογειτονιές, ήταν γεμάτοι λακκούβες, γεγονός που έβαζε τη ζωή των οδηγών σε κίνδυνο.
«Η κατάστασις των εθνικών οδών είναι άριστη, απείρως καλύτερη από τα χάλια που παρουσιάζουν μερικοί κεντρικοί δρόμοι της πρωτεύουσας», έγραφαν οι εφημερίδες.
Έτσι, τα 2.500 μέλη του σωματείου βέσπας, ζήτησαν από τον τότε Δήμαρχο την άμεση αποκατάσταση του οδικού δικτύου.
Ανάμεσα στα μέλη της λέσχης, βρέθηκαν και τρεις θαρραλέες Αθηναίες που υποστήριζαν ότι η βέσπα ταιριάζει περισσότερο στη γυναίκα, παρακινώντας κι άλλες να αγοράσουν το συγκεκριμένο δίτροχο.
Η ιδέα του Enrico Piaggio που έλυσε το πρόβλημα μετακίνησης
Την εποχή που η βέσπα πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και άρχισε να αποκτά οπαδούς, οι Ιταλοί κατασκευαστές γιόρταζαν στην Πίζα την πώληση της «εκατομμυριοστής βέσπας».
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν 82 αντιπρόσωποι από όλα τα σημεία του κόσμου, μαζί με ορισμένους επίσημους προσκεκλημένους της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Εκεί έγινε αναφορά στον Ιταλό βιομήχανο, που εμπνεύστηκε και σχεδίασε αυτό το καινοτόμο μεταφορικό μέσο.
Ο τραγουδιστής Πολυμέρης με τη βέσπα του που την έκανε τραγούδι
Η ιδέα του Enrico Piaggio, γιου του ιδρυτή της Piaggio, προήλθε από τα παράπονα που άκουγε καθημερινά από τους πολίτες, σχετικά με τις μετακινήσεις τους.
Όπως του έλεγαν, τα μέσα συγκοινωνίας ήταν λίγα και αργοκίνητα, ενώ τα αυτοκίνητα στη μεταπολεμική Ευρώπη κόστιζαν πολλά χρήματα.
Με τη σκληρή εργασία των μηχανικών, το δίτροχο που έγραψε τη δική του ιστορία, βγήκε στην ιταλική αγορά και γρήγορα γοήτευσε τα πλήθη.
Έκτοτε, η βέσπα εξαπλώθηκε σε όλα τα μέρη της γης και με ορισμένα μοντέλα της σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων.
Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν: «Η επιτυχία ήταν μοναδική. Η βέσπα πλημμύρισε την Ευρώπη. Στο σκυθρωπό και απρόσφορο στους μοντερνισμούς Λονδίνο, κυκλοφορούν σήμερα 15 χιλιάδες και στην Αθήνα οι προπωλήσεις έχουν συμπληρώσει τον κατάλογο των αγοραστών έως τον Ιούνιο».
Η χρήση και η φήμη της στην Ελλάδα, έκαναν το 1956 το συνθέτη και τραγουδιστή Φώτη Πολυμέρη, να γράψει το τραγούδι «το βεσπάκι, το κορίτσι μου κι εγώ».
Επίσης θρυλική παραμένει και η σκηνή από την ταινία «Τρελός Παλαβός και Βέγγος», με τον ηθοποιό να οδηγεί μηχανή άλλης εταιρείας, φωνάζοντας ωστόσο στον οδηγό αυτοκινήτου «καλέ μου άνθρωπε ξέρεις από βέσπα;»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τα θρυλικά παπάκια των 80s. Τα πειραγμένα 72αρια, οι κομμένες ποδιές και οι «λασπωτήρες». Το μηχανάκι που σημάδεψε μια δεκαετία (βίντεο)
Το άρθρο «Καλέ μου άνθρωπε ξέρεις από βέσπα;» Το Σωματείο Βέσπας στην Αθήνα, που ζητούσε καλύτερους δρόμους και οργάνωνε κυριακάτικες εκδρομές. Πως αντιμετωπίστηκαν οι πρώτες γυναίκες οδηγοί τη δεκαετία του 50 δημοσιεύθηκε αρχικά στον δικτυακό τόπο ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.
πηγή
