Το άγχος μπορεί να εμφανιστεί με διαφορετικά «πρόσωπα» στα παιδιά. Μάθετε τα προειδοποιητικά σημάδια και πώς μπορείτε να υποστηρίξετε καλύτερα το παιδί σας.
Η πρώτη μέρα στο σχολείο… Πρώτη φορά στην πισίνα… Μια συνάντηση έκπληξη με ένα γιγάντιο σκύλο… Πολλές καταστάσεις κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται νευρικά και άβολα. Πώς ξέρουν όμως οι γονείς πότε ένα παιδί υποφέρει από άγχος που απαιτεί επαγγελματική προσοχή; Δείτε πώς να καταλάβετε τη διαφορά και θα δώσετε στο παιδί σας τη φροντίδα που χρειάζεται.
Όταν το άγχος των παιδιών είναι φυσιολογικό
Ένας βαθμός άγχους στα παιδιά είναι μάλλον φυσιολογικός παρά ανησυχητικός. Συνήθως αυτό που συμβαίνει είναι ότι ένα παιδί αντιμετωπίζει μια νέα κατάσταση χρειάζεται λίγο χρόνο για να τη μάθει, να την επεξεργαστεί και να τη συνηθίσει. Ένα παιδί που δεν έχει ξανασυναντήσει σκύλο, για παράδειγμα, μπορεί να φοβάται να αλληλεπιδράσει ακόμη και με ένα φιλικό κουτάβι.
Μερικές φορές το άγχος είναι χρήσιμο, καθώς μπορεί να βοηθήσει τόσο τα παιδιά όσο και τους ενήλικες να περιηγηθούν σε δυνητικά επικίνδυνες καταστάσεις. Εάν κάποιος δεν αγχώνεται φτάνοντας στην άκρη του γκρεμού, η οικογένειά σας δεν θα είχε απογόνους.
Το άγχος μπορεί να αποδειχθεί ευεργετικό ακόμη και σε κοινωνικές καταστάσεις. Αν ένα παιδί δει έναν φίλο του να κακομεταχειρίζεται, για παράδειγμα, το άγχος του μπορεί να το αναγκάσει να παρηγορήσει ή να υπερασπιστεί τη φίλη του.
| Τυπικοί φόβοι ανά ηλικία | |
| Βρέφη και νήπια | Αποχωρισμός από τους φροντιστές, αγνώστους, δυνατούς θορύβους |
| 2-3 ετών | Ζώα, σκοτάδι, βροντές και αστραπές, φωτιά, νερό |
| 4-5 ετών | Ζωύφια, να χαθούν, τέρατα, θάνατος |
| 5-7 ετών | Μικρόβια-ασθένειες, σχολείο, φυσικές καταστροφές |
| 7-12 ετών | Άγχος απόδοσης, κοινωνικές καταστάσεις, διαρρήκτες και απαγωγείς, πόλεμος |
Πότε το παιδικό άγχος μπορεί να γίνει παθολογικό
Οι ειδικοί αναφέρουν δύο «κόκκινες σημαίες» για το κλινικό άγχος: την αποφυγή και τη γενικευμένη διαταραχή.
Οι παιδικές αγχώδεις διαταραχές χωρίζονται σε διάφορους τύπους, συμπεριλαμβανομένων των γενικευμένων, του αποχωρισμού, των κοινωνικών και ειδικών φοβιών. Αν και διαφορετικές διαταραχές μπορεί να εκδηλωθούν με διαφορετικούς τρόπους, εδώ είναι μερικά από τα πιο κοινά συμπτώματα:
- Αποφυγή συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, καταστάσεων ή ανθρώπων
- Μια τάση ανησυχίας για το τι μπορεί να πάει στραβά σε οποιοδήποτε σενάριο
- Ανησυχίες ή φόβοι που παρεμβαίνουν στις κανονικές καθημερινές δραστηριότητες
- Επίμονη αγωνία παρά τις διαβεβαιώσεις ενός ενήλικα
- Δυσκολία ύπνου τη νύχτα ή ύπνος μόνο στο κρεβάτι των γονιών
- Σωματικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλοι ή πόνος στο στομάχι, που δεν προέρχονται από άλλες ιατρικές καταστάσεις
Ευτυχώς, τα περισσότερα παιδιά που έχουν διαγνωστεί με αγχώδεις διαταραχές θα τις ξεπεράσουν, υπό την προϋπόθεση ότι ζουν σε υποστηρικτικά περιβάλλοντα και λαμβάνουν κατάλληλη θεραπεία.
Τι να ΜΗΝ κάνετε όταν ένα παιδί έχει άγχος
Κάποια στιγμή, κάθε γονιός έχει κάνει ένα καλοπροαίρετο λάθος που θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Για παράδειγμα, μπορεί να σπεύσετε να απορρίψετε τα συναισθήματα ενός παιδιού ή να τα χαρακτηρίσετε «λάθος». Αλλά, πιέζοντας ένα παιδί να νιώσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο μπορεί να το κάνετε να κρύψει τα πραγματικά του συναισθήματα. Αυτό μπορεί να κάνει πιο δύσκολη την αναγνώριση της σοβαρότητας του προβλήματος.
Άλλοι γονείς μπορεί να είναι πολύ έτοιμοι να διευκολύνουν τα παιδιά τους αποφεύγοντας καταστάσεις που προκαλούν άγχος. Αυτό, όμως, μπορεί επίσης να γυρίσει μπούμερανγκ. Όταν τα παιδιά σταματούν να πηγαίνουν στην πισίνα με φίλους επειδή φοβούνται το νερό ή αποφεύγουν τον ύπνο επειδή νιώθουν άβολα στο σκοτάδι, αυτοί οι περιορισμοί μπορεί να αυξήσουν το άγχος τους.
Εάν η αγχώδης διαταραχής αφεθεί αδιάγνωστη και χωρίς θεραπεία, το παιδί διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να εμπλακεί σε επικίνδυνες συμπεριφορές, όπως αυτοτραυματισμό, κατάχρηση ουσιών και εκφοβισμό.
Πώς θα υποστηρίξετε το παιδί με άγχος
Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσετε την κατάσταση του παιδιού σας, ώστε να μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτήν. Συνήθως, χρειάζεται ένας επαγγελματίας για να ονομάσει το πρόβλημα – σχολικός ψυχολόγος, παιδίατρος ή θεραπευτής.
Ακριβώς όπως τα συμπτώματα του άγχους ποικίλλουν, έτσι ποικίλλουν και οι επιλογές θεραπείας. Τα παιδιά μπορεί να παραπεμφθούν σε λογοθεραπευτή ή να χρειαστούν φαρμακευτική αγωγή. Ακόμα, μερικά παιδιά βρίσκουν ανακούφιση στις ασκήσεις ενσυνειδητότητας ή στη ζωγραφική.
