Περπατήστε στο τετράγωνο μιας πλούσιας γειτονιάς το βράδυ και μπορεί να εκπλαγείτε από το πόσα… μπορείτε να δείτε. Ένα ακάλυπτο παράθυρο σπιτιού, μπορεί να αποκαλύψει τη λάμψη μιας μεγάλης τηλεόρασης απέναντι από έναν γωνιακό καναπέ. Μέσα από ένα άλλο, μπορεί να δείτε ένα μαρμάρινο πάγκο κουζίνας και έναν πολυέλαιο. Φυσικά, μερικές από τις κουρτίνες είναι κλειστές – αλλά πολλές είναι ανοιχτές και οι εσωτερικοί χώροι του σπιτιού είναι εκτεθειμένοι, σαν να κοιτάτε σε έναν εκθεσιακό χώρο.
Τα ακάλυπτα παράθυρα έχουν γίνει αθόρυβα ένα στοιχείο των πολυτελών κατοικιών σε όλη την Αμερική. Οι New York Times αναφέρθηκαν πρόσφατα στα «παράθυρα χωρίς κουρτίνα» του Brooklyn Heights, στην πόλη της Νέας Υόρκης. Στο TikTok, οι θεατές έχουν μπερδευτεί από την τάση – και, μερικές φορές, μπαίνουν στον πειρασμό να περιπλανηθούν. Αν και αυτό το φαινόμενο είναι πιο ορατό στις πόλεις, η σύνδεση μεταξύ του πλούτου και των εκτεθειμένων παραθύρων εκτείνεται σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να κλείνουν τις κουρτίνες τους, αλλά οι Αμερικανοί που κερδίζουν περισσότερα από 150.000 δολάρια ανά έτος έχουν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να αφήσουν τα παράθυρα ακάλυπτα από εκείνους που βγάζουν 20.000 έως 29.000 δολάρια, σύμφωνα με μια μεγάλη μελέτη για το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ. Η γραμμή δεν είναι ομαλή καθώς κινείστε προς τα πάνω και προς τα κάτω στην κλίμακα εισοδήματος, αλλά η συνολική τάση είναι σαφής: Η επιλογή να κλείσετε ή να μην κλείσετε τις κουρτίνες καθορίζεται εν μέρει από την οικονομική τάξη.
Τα ακάλυπτα παράθυρα έχουν πολλά θετικά, ανεξάρτητα από το ποιος είσαι. Όπως εξηγεί το The Atlantic, τα ακάλυπτα παράθυρα φέρνουν φυσικό φως, ενισχύουν την ευεξία και προσφέρουν θέα στον έξω κόσμο. Από την άλλη, φυσικά, εκθέτουν στους περαστικούς αυτά που βρίσκονται μέσα, ενώ το καλοκαίρι διοχετεύουν τη ζέστη.
Για όσους βρίσκονται στα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια, τα δεδομένα φαίνονται πιο συγκεκριμένα. Τα άτομα με ένα μεγάλο σπίτι μπορούν να αποκτήσουν πιο εύκολα φυσικό φως και ταυτόχρονη ιδιωτικότητα– και δεν χρειάζεται να ανησυχούν τόσο πολύ για το κόστος θέρμανσης και ψύξης. Σιγά-σιγά, τα ακάλυπτα παράθυρα έγιναν status symbol.
Η απαλλαγή… από τις κουρτίνες δεν ήταν πάντα τόσο ελκυστική. Όταν εμφανίστηκαν διαφανή γυάλινα παράθυρα στην Ευρώπη του 18ου αιώνα, αυτό πυροδότησε φόβους για… αδιάκριτους γείτονες και υπερβολική αφθονία φωτός. Ο Όσκαρ Ουάιλντ παραπονέθηκε το 1884 ότι «τα περισσότερα σύγχρονα παράθυρα είναι πολύ μεγάλα και λαμπερά». Οι κουρτίνες ήταν μια φυσική λύση, λέει ο Daniel Jütte, καθηγητής στο NYU που συζητά την ιστορία των παραθύρων στο βιβλίο του Transparency: The Material History of an Idea. Όπως υποστήριξε ο Γερμανός αρχιτέκτονας του 19ου αιώνα Richard Lucae, βοήθησαν να δημιουργηθεί μια αίσθηση «απομόνωσης από τον εξωτερικό κόσμο». Τα σπίτια χωρίς κουρτίνες έγιναν αντιληπτά ως «η επιτομή της φτώχειας», όπως το έθεσε ένα γερμανικό εγχειρίδιο του 1880. (Οι αριστοκράτες ήταν ίσως η εξαίρεση σε αυτό, επειδή ζούσαν σε σπίτια τόσο μεγάλα που μπορούσαν να αποσυρθούν σε εσωτερικά δωμάτια αν δεν ήθελαν να τους βλέπουν– η ιδιωτικότητα τους απασχολούσε λιγότερο πρακτικά).
Τα ακάλυπτα παράθυρα είναι στην πραγματικότητα και μια δήλωση ασφάλειας. Οι Ολλανδοί, για παράδειγμα, σπάνια καλύπτουν τα παράθυρά τους τη νύχτα, αφήνοντας τους γείτονές τους να δουν μέσα, ως πράξη… αυτοπεποίθησης και πίστης ότι τίποτα κακό δεν μπορεί να προκύψει. Ομοίως, στην αγροτική Δανία, οι τραβηγμένες κουρτίνες αντιμετωπίζονται με καχυποψία, ειδικά όταν οι νεοαφιχθέντες από άλλες χώρες είναι εκείνοι που κρατούν τα στόρια τους κάτω. Στις ΗΠΑ, οι πιο πλούσιοι ιδιοκτήτες σπιτιών, οι οποίοι μπορούν επίσης να αντέξουν οικονομικά συστήματα ασφαλείας τελευταίας τεχνολογίας, μπορεί να μην αισθάνονται ότι χρειάζονται σκιές. Αυτά τα παράθυρα χωρίς κουρτίνες έχουν γίνει μια από τις πιο «αθόρυβες» δηλώσεις των προνομίων τους.
Τραβούν την προσοχή μας, όχι μόνο επειδή μας δίνουν το δικαίωμα να ρίξουμε μια ματιά μέσα σε όμορφα σπίτια, αλλά και επειδή προβάλλουν το είδος της αυτοπεποίθησης και της σταθερότητας που δεν έχουν πολλοί.
