Ενώ υπάρχουν ξεκάθαρα και προφανή σημάδια ότι ένα άτομο είναι γενικά δυστυχισμένο, πολλά σημάδια είναι λίγο πιο διακριτικά. Δεν θα έχουν όλα τα άτομα που έχουν φτάσει σε ένα σημείο γενικής δυστυχίας στη ζωή τους την επίγνωση ή την προθυμία να πουν στους άλλους «Είμαι πραγματικά δυστυχισμένος» ή «Μισώ τη ζωή μου».
Επειδή τα συναισθήματα είναι υποκειμενικά και συχνά προκαλούν σύγχυση (ακόμα και στον εαυτό μας), τα άτομα που έχουν γίνει δυστυχισμένα μπορεί να μην συνειδητοποιούν καν ότι έχουν ξεπεράσει αυτό το όριο.
Εδώ είναι 3 απλά σημάδια που δείχνουν ότι ένα άτομο είναι δυστυχισμένο με τη ζωή του (ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται).
Γρήγορη κριτική προς τους άλλους. Η κριτική στους άλλους είναι ένας από τους πιο συχνούς δείκτες ότι ένα άτομο είναι δυστυχισμένο. Το δυστυχισμένο άτομο συχνά έχει φτάσει να εστιάζει σε οτιδήποτε δεν πάει καλά στη ζωή του. Στη συνέχεια ενεργοποιείται ένας αμυντικός μηχανισμός και να βρίσκουν σφάλματα και επικρίσεις στους άλλους, προκειμένου να ανακουφίσουν και να εξισορροπήσουν την εσωτερική κριτική με την οποία παλεύουν ψυχολογικά. Το να νιώθεις θετικά για τους άλλους είναι ένα συστατικό μιας θετικής στάσης και η έρευνα υποστηρίζει ότι η θετική σκέψη και τα θετικά συναισθήματα διευρύνουν και χτίζουν τους πόρους και τις δεξιότητές και ανοίγουν την αίσθηση των δυνατοτήτων (Fredrickson, 2004).
Ανταγωνιστική νοοτροπία. Η προσέγγιση της ζωής με μια ανταγωνιστική νοοτροπία που… κρατάει σκορ για όλα, είναι καταπληκτική όταν το άτομο επιτυγχάνει αποτελέσματα επιτυχίας. Αντίθετα, δεν είναι καλό όταν ένα άκρως ανταγωνιστικό άτομο δεν επιτυγχάνει τα αποτελέσματα που ταιριάζουν με την ανάγκη του ‘εγώ’ του για επιτυχία. Όταν το ανταγωνιστικό άτομο βιώνει μέτρια ή αρνητικά αποτελέσματα, υποθέτει ότι οι άλλοι έχουν πλήρη επίγνωση της έλλειψης επιτυχίας του και αγωνίζεται με αισθήματα αποτυχίας, αδυναμίας και φόβου να εκτεθεί ως «λιγότερο από ικανός» σε σύγκριση με άλλους.
Δεν εμπιστεύεται τους άλλους. Η σχέση μεταξύ της δυσπιστίας προς τους άλλους και της δυστυχίας μπορεί να μην είναι εμφανής στην αρχή, αλλά και τα δύο σχετίζονται. Η εμπιστοσύνη στους άλλους είναι το κλειδί για την αίσθηση της ευτυχίας και της ευημερίας, επειδή η ζωή απαιτεί συνήθως πολλούς διαφορετικούς τύπους σχέσεων- και οι σχέσεις περιλαμβάνουν μια αλληλεξάρτηση. Η εμπιστοσύνη είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη υγιών, ασφαλών και ικανοποιητικών σχέσεων. Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι συχνά φοβούνται τα κίνητρα των άλλων ή αποδίδουν αρνητικές και μοιρολατρικές προθέσεις σε άλλους (“Οι άνθρωποι προσέχουν τον εαυτό τους” ή “Οι άνθρωποι θα σας ρίξουν κάτω από το λεωφορείο για να προχωρήσουν”). Τα άτομα που έχουν γίνει δυσαρεστημένα αντιλαμβάνονται λάθος αυτές τις παράλογες πεποιθήσεις ως γεγονότα και τείνουν να πέφτουν θύμα της σκέψης του όλα ή το τίποτα, του μαύρο ή το άσπρο, όταν πρόκειται να εμπιστευτούν τους άλλους.
