Γράφει ο Ιάκωβος – Αντώνιος Αρμάος, Δρ. Πολιτικής Φιλοσοφίας – Επικοινωνιολόγος
Δεν είναι αποτέλεσμα ποιητικής αντίληψης. Είναι καθημερινή πραγματικότητα. Όλα στη ζωή είναι θέμα αποφάσεων. Δικών μας αποφάσεων. Ή αποφάσεων άλλων για εμάς. Στην πολιτική ζωή, στο σύγχρονο δημοκρατικό μας σύστημα, οι αποφάσεις σχετικά με αυτούς που θα μας κυβερνήσουν λαμβάνονται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Μετά τα πράγματα σχετίζονται με την ειλικρίνεια πλέον.
Κάπως έτσι στην Ελλάδα μπήκαμε στα μνημόνια, κάπως έτσι εκλέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλέξης Τσίπρας, το 2015, και κάπως έτσι εκλέχθηκε κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και κάπως έτσι επανήλθε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Κι οι αποφάσεις του δημιουργούν τεκτονικές αλλαγές. Πρόσκαιρες ή με γνώμονα να μείνουν στο διάβα των ετών.
Οι ΗΠΑ από φάρος του δυτικού κόσμου εξελίσσονται σε ανατροπέα του. Καλό ή κακό θα δείξει. Όπως θα δείξει ο χρόνος εάν ο Ντόναλντ Τραμπ θα δικαιωθεί ή όχι από τις εξελίξεις. Για την ώρα η επιχειρηματολογία του θυμίζει περισσότερο Γιάν(ν)η Βαρουφάκη και η οικονομική πολιτική του Λίζα Τρας. Αλλά αντίθετα από την οικονομία της μικρής Ελλάδας που βασάνισε την πλειοψηφία 10.000.000 Ελλήνων κι Ελληνίδων και το Ηνωμένο Βασίλειο που είχε πολιτικά αντανακλαστικά το (οικονομικό) πείραμα του Ντόναλντ Τραμπ βυθίζει τον κόσμο στην αβεβαιότητα.
Η Ελλάδα δεν ακολούθησε τη λογική του Γιάν(ν)η Βαρουφάκη. Ο πολιτικός του αρχηγός τότε, Αλέξης Τσίπρας, οπισθοχώρησε μπροστά στην πίεση των πολιτικών του συμμάχων. Ή υποχώρησε μπροστά στην Πραγματικότητα. Το Ηνωμένο Βασίλειο ταλαιπωρήθηκε από την Λίζα Τρας αλλά η τότε κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών αντέδρασε. Η Λίζα Τρας όχι μόνο έμεινε στην Ιστορία ως η πιο βραχύβια Πρωθυπουργός αλλά τελικά δεν κατάφερε να εκλεγεί ούτε καν Βουλευτής. Η περίπτωση των ΗΠΑ είναι πολύ διαφορετική. Τον Ντόναλντ Τραμπ δεν μπορεί να τον σταματήσει κάποιος πολιτικός του σύμμαχος. Ή πολιτικός του αντίπαλος. Ίσως να μπορεί να τον σταματήσει η Αγορά. Σίγουρα, όμως, κι αυτόν μπορεί να τον σταματήσει η Πραγματικότητα. Που αντιστέκεται σθεναρά σε αντιλήψεις ή ιδέες που φέρνουν δυστυχία στους πολλούς.
Ήδη έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις υπέρ ή κατά της πολιτικής του Ντόναλντ Τραμπ. Είτε κανείς είναι υπέρ, είτε κατά, το αποτέλεσμα είναι ένα: οι επιλογές του Ντόναλντ Τραμπ έχουν επιρροή στην καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων. Πέρα και πάνω από το στενό γεωγραφικό όριο των ΗΠΑ όπου δημοκρατικά εκλέχτηκε.
Και, είτε επειδή το πολιτικό σύστημα δεν πρωτοπορεί πλέον, είτε επειδή το οικονομικό σύστημα δημιουργεί πλούτο ο οποίος όλο και περισσότερο προέρχεται από άυλη παραγωγή, η κοινωνία πιέζεται και θα πιεστεί.
Η κοινωνική πραγματικότητα, τα επιτεύγματα που πετύχαμε ως κοινωνικό σύνολο στο δυτικό -πρωτίστως- κόσμο από το Β’ παγκόσμιο πόλεμο και μετά θα δημιουργήσουν τις δικές μας αποφάσεις. Κι οι δικές μας αποφάσεις δεν είναι μονομερείς. Θα είναι αποτέλεσμα της εποχής με την μεγαλύτερη πολυπλοκότητα αλλά και την μεγαλύτερη δυνατότητα πρόσβασης στην πληροφορία. Θα είναι αποτέλεσμα της εποχής των περισσότερων πτυχιούχων που είχε ποτέ ο πλανήτης γη αλλά και με την μεγαλύτερη οικονομική ανισότητα που είχε ποτέ. Θα είναι αποτέλεσμα της εποχής με τις περισσότερες υλικές διευκολύνσεις αλλά και με γνώση με το λιγότερο μαθησιακό κόπο.
Η Ελλάδα έζησε μέχρι τις ημέρες μας την μεγαλύτερη οικονομική κρίση αναπτυγμένης χώρας σε εποχή ειρήνης στο προθάλαμο αυτής της εποχής. Οι αποφάσεις του Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να οδηγήσουν πολλές άλλες χώρες σε αντίστοιχες οικονομικές κρίσεις. Ακόμα μεγαλύτερες, ακόμα πιο σκληρές. Ο δρόμος που έχει διαλέξει δεν είναι μόνο δύσβατος. Αλλά κι επικίνδυνος. Μοιάζει, όμως, αποφασισμένος να τον διαβεί. Ακόμα κι αν αποδειχθεί αδιέξοδος. Το θέμα είναι οι άλλοι θα τον βοηθήσουν να τον διαβεί ή όχι; Κι αν τον βοηθήσουν πως θα γίνει αυτό; Θα του ζητήσουν να επιστρέψει πίσω ή θα πάνε δίπλα του ώστε να συμβάλλουν να ξεπεράσει κάθε πιθανό κι απίθανο εμπόδιο;
Δεν είμαι σίγουρος ότι ζούμε μια οικονομική επανάσταση. Αλλά σίγουρα θα βιώσουμε μια πολιτική επανάσταση.
