Ενώ για τους περισσότερους το καλοκαίρι είναι συνώνυμο χαράς κάποιοι ζορίζονται ψυχικά επειδή αυτή η εποχή συνδέεται με διακοπές, ξενοιασιά και καλές παρέες συνεπώς άνθρωποι χωρίς φιλικές ή ερωτικές σχέσεις αισθάνονται κατάπτωση και μελαγχολία.

Για τα άτομα αυτά το καλοκαίρι είναι η περίοδος που κάνουν απολογισμό των συναισθημάτων τους, για να διαπιστώσουν ότι βρίσκονται στο «μείον».

Η διαπίστωση αυτή είναι οδυνηρή και όταν δεν υπάρχει κάποια λύση στον ορίζοντα, τα άτομα αυτά τείνουν να υποκύπτουν στην απαισιοδοξία τους θεωρώντας ότι τίποτα καλό δεν πρόκειται να τους συμβεί.

Ένας άλλος λόγος εμφάνισης καλοκαιρινής μελαγχολίας είναι η κατάρριψη των ψευδαισθήσεων και των φαντασιώσεων που έχει ένα άτομο το οποίο μπορεί να φαντάζεται ονειρικές διακοπές και αυτό να το κρατάει σε ψυχολογική εγρήγορση.

Ακόμα και αν δε συμβαίνει κάτι τέτοιο, για πολλούς ανθρώπους το καλοκαίρι φέρνει στεναχώρια και μελαγχολία λόγω οικονομικών δυσκολιών αφού δεν μπορούν να πάνε διακοπές ή να κάνουν όλα όσα θα ήθελαν.

Όταν υπάρχει χωρισμός, πίκρα ή απογοήτευση, η αίσθηση της αποτυχίας και η μοναξιά (ακόμα και αν αυτό το άτομο περιστοιχίζεται από φίλους) το καλοκαίρι φαντάζει μουντό και οι χάρες του δεν αποτελούν έλξη.

Όταν υπάρχουν αυξημένες υποχρεώσεις, είτε στον τομέα της εργασίας είτε στον τομέα της οικογενειακής ζωής, το άτομο δεν προλαβαίνει να γευτεί τις καλοκαιρινές χαρές επειδή έχει εμπλακεί σε άλλα θέματα συνεπώς πιέζεται με σποτέλεσμα να λυγίσει πιο εύκολα το καλοκαίρι και να μελαγχολήσει.

Επίσης, το καλοκαίρι είναι ένας «γνώμονας» αξιολόγησης της ανθρώπινης κοινωνικότητας συνεπώς όταν αυτή λείπει τη θέση της παίρνει η σκέψη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κανείς με τη διαπίστωση ότι δεν λύνονται άμεσα με αποτέλεσμα το καλοκαίρι να μην προσφέρει χαρά.

Υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι, για διάφορους λόγους, είναι ιδιαίτερα σκληροί με τον εαυτό τους και δεν του επιτρέπουν χαρά και ευχαρίστηση με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μοιραστούν με τους γύρω τους τη γενικευμένη καλή διάθεση που συνοδεύει το καλοκαίρι και βυθίζονται ακόμα περισσότερο στην αυτολύπηση και τη στεναχώρια.